داک چوکی

نظام پوسته رسانی در عصر پادشاهی لودیان در هند موجود بود ، و ابن بطوطه گوید که بین سند و دهلی مدت پنجاه روز فاصله بود ، ولی خطوط واقعه نویسان یعنی جاسوسان Intelligences به دربارد هلی زسندد رمدت روز بوسیلۀ پست میرسید  و راپور تمام نرخ های اجناس و و قایع پر گنه ها و ولایات بسرعتى به سلطان سکندر لودی داده میشد ، که مردم تصور میکردند که سلطان بوسیلۀ جن Jinn این اطلاعات را بدست می آورد.

بابر نیز به تقویم نظام پست توجه خاصی داشت وی روز پنجشنبه چهارم ربیع الاخر ۹۳۵ هـ ۱۵۲۸ م مقرر داشت که چقماق بیگ با نویسنده شاهی تمغاچی از آگره تا کابل فاصله ها را پیمایش کنند و در هر نه کروهی يک منار به بلندی ۱۲ گز برپا دارند ، و در ۱۸ کروهی شش اسپ یام برای داکچوکی ( پسته رسانی ) با محافظ و یامچی Courier به لوازم و علوفه اسپان مهیا دارند. و این جای مرکز پست و حفظ اسپان آن اگر نزديک پرگنۀ خالصه سر کاری میبود ، داخل آن شمرده میشد و اگربه امیری تعلق میداشت در عهده او گذاشته میشد و مسئول حفظ آن به موجب این امر بابر چقماق بیگ از ا گره بر آمد و این فواصل داک چوکی را بوسیلۀ طنابی در هر ۱۸ کروهی ( یا ده کروهی ) معین کرد که این طناب پیمایش Measuring Tanab چهل گز طول داشت و هرگز مطابق نه مشت طول بود و به این حساب صد طناب یعنی چهار هزارگزيک كروه می شد پس اگر ما فاصله یک داك چوکی( پست خانه ) را از دیگری ده کروه فرض کنیم مساوی چهل هزار گز نه مشتی باشد.