بیا بیا که چو آب حیات درخوردی

بیا بیا که چو آب حیات درخوردی بیا بیا که شفا و دوای هر دردی بیا بیا که گلستان ثنات میگوید بیا بیا بنما کز کجاش پروردی بیا بیا که به بیمارخانه بیقدمت نمیرود ز رخ هیچ خستهای زردی برآ برآ هله ای آفتاب چون بیتو نمیرود ز هوا هیچ تلخی و سردی برآ برآ هله ای مه که حیف بسیارست که دیدهها همه گریان و تو در این گردی بیا بیا که ولی نعمت همه کونی که مخلص دل حیران و مهره نردی بیا بیا و بیاموز بنده خود را که در امامت و تعلیم و آگهی فردی