چونک مجلس بی چنین پیغاره نیست

از کتاب: مثنوی معنوی ، مثنوی
چونک مجلس بی چنین پیغاره نیست از حدیث پست نازل چاره نیست واستان هین این سخن را از گرو سوی افسانهی عجوزه باز رو چون مسن گشت و درین ره نیست مرد تو بنه نامش عجوز سالخورد نه مرورا راس مال و پایهای نه پذیرای قبول مایهای نه دهنده نی پذیرندهی خوشی نه درو معنی و نه معنیکشی نه زبان نه گوش نه عقل و بصر نه هش و نه بیهشی و نه فکر نه نیاز و نه جمالی بهر ناز تو بتویش گنده مانند پیاز نه رهی ببریده او نه پای راه نه تبش آن قحبه را نه سوز و آه