آدمی همچون عصای موسیاست

از کتاب: مثنوی معنوی ، مثنوی
آدمی همچون عصای موسیاست آدمی همچون فسون عیسیاست در کف حق بهر داد و بهر زین قلب مومن هست بین اصبعین ظاهرش چوبی ولیکن پیش او کون یک لقمه چو بگشاید گلو تو مبین ز افسون عیسی حرف و صوت آن ببین کز وی گریزان گشت موت تو مبین ز افسونش آن لهجات پست آن نگر که مرده بر جست و نشست تو مبین مر آن عصا را سهل یافت آن ببین که بحر خضرا را شکافت تو ز دوری دیدهای چتر سیاه یک قدم فا پیش نه بنگر سپاه تو ز دوری مینبینی جز که گرد اندکی پیش آ ببین در گرد مرد دیدهها را گرد او روشن کند کوهها را مردی او بر کند چون بر آمد موسی از اقصای دشت کوه طور از مقدمش رقاص گشت