اول تعصب میان فریقین
باز به سیستان فتنه افتاد از جهت عرب، میان بنی تمیم و بنی بکر بن وایل که- زان گروهی از یاران قَطَر[ی] بن الفُجاة (۴) بودند- به حدیث فضایل صحابه، و حرب ها و کشتن بسیار شد و هر روز حرب بود و غوغا و تمام سیستان به دو گروه گشتند، هر گروهی هواء یک گروه جست، پس چون حرب بن قطن بر خویشتن بترسید و از سیستان برفت و سوار بن الاشعر را بر سیستان خلیفت خویش کرد
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱. در اصل (یزید ولید به یزید عبدالملک) بود و عبارت (به یزید) بی معنی به نظر می رسد.
٢. اصل: عبدالملک.
٣. و او عبدالله بن عمر بن عبدالعزیز بود و قبل از وی منصور این جمهور از جانب یزید بن ولید امیر عراق و خراسان بود و چون مدت منصور بن جمهور کم بوده درین تاریخ نامی از او برده نشده است.
۴. او قطریّ بن الفجاءة است که از عظماء خوارج بود کنیت وی ابا نعامه و از شجعان خوارج و رؤسای آن طایفه است نسبش به مازن بن مالک می رسد از بنی مازن بن عمرو بن تمیم- در زمان عبدالله بن زبیر وقتی که مصعب برادر عبدالله والی عراقین بود خروج کرد و بیست سال خلیفه و پیشوای خوارج بوده و به لقب امیرالمؤمنین خوانده می شد و بار ها بر لشکریان بنی امیه ظفر یافت و با مهلب و فرزندانش حرب ها کرد و به آخر در طبرستان از دره ای به زیر افتاد و کشته شد (٧٩) هجری. (ج دوم البیان و التبیین ص ۱۰٣) و غیره...
عبدالله بن عمر، سعید ابن عمرو(۱) را از آل سعید بن العاص به سیستان فرستاد. و اندر آمد سعید بن عمر به سیستان اندر محرم سنهٔ ثمان و عشرین [و] مائه، پس بنو تیمم سعید بن عمرو(٢) را اطاعت داشتند و بنی بکر سر از اطاعت او بکشیدند، باز بحتری بن سهلب(٣) بیامد و عهدی و منشوری از جهتی(۴) امیرالمومنین نبشته مزوّر بر سیستان و کرمان، و بحتری بن سهلب(۵) بکری بود و سوار بن الاشعر تمیمی، پس به میانشان حربی و وقعتی بزرگ بیفتاد وبسیار مردم کشته شد، سعید بن عمرو(۶) نیز هواخواه بنی تمیم بود، و اندرین وقعت هفتاد مرد پیر(٧) کشته شد دون جوانان و آن حرب را وَقعة الشُیُوخ نام کردند، و بحتری بن سهلب(٨) از بُست بود، و اندرین وقعت بسیار بزرگان کشته شد و یکی از آن علا بن عبیدالله الحجازی بود، باز غوغاء سیستان جمع شد و سعید بن عمر را و بحتری بن سهلب را هر دو از قصبه بیرون کردند وسوار بن الاشعر را بنشاندند به امارت اندر جمادی الاولی سنه ثلثین و مائه.