برخاستن بومسلم عبدالرحمن بن [مسلم] صاحب الدّعوة
روز دوشنبه ماه رمضان سنهٔ احدی و ثلثین و مائه
و کشتن مروان بن محمد روز پنج شنبه شش روز مانده از ذی الحجه سنهٔ احدی و ثلثین و مائه. عامر بن اسمعیل کشت او را به دمشق(۶)، ولایت او چهار سال و ده ماه
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱. اینجا باید چیزی افتاده باشد: (...برکنار بیابان بر او جمع شد) و مراد بیابان مرو است.
٢. کذا... و صحیح: قحطبة بن شبیب و هو قحطبة بن شبیب بن خالد بن معدان الطائی یکی از دوازده تن نقیبان بنی عباس به خراسان بود. ٣. ذکر این شخص در تواریخ نیست.
۴ و ۵. در اصل متن این جایها سفید است و ظاهراً جمله ای شبیه به (نهادند- صلح افتاد- مصالحت رفت- و غیره) از قسمت اول تا نوشته مانده است و در قسمت ثانی مطلب کسر ندارد. یعقوبی در این مورد چنین می نویسد. ((فوجه ابومسلم مالک بن الهیثم الخزاعی الی سجستان فقال با اهل سجستان الحرب بیننا و بینکم حتی تدفعوا الینا من قبلکم من اهل الشام فقالو نفتدیهم ففدوهم بالف الف و اخرجوه اهل الشام من سجستان...)) و ظاهراً هاء اخرجوه زاید و صحیح ((و اخرجوا اهل الشام)) باشد و در این صورت عین روایت تاریخ سیستان است جز این که یعقوبی ذکری از هیثم بن عبدالله نکرده است (کتاب البلدان یعقوبی ص ٢٨۵).
۶. مروان بن محمد در دمشق کشته نشد و به اتفاق مورخین در مصر کشته شده است. طبری گوید در عین الشمس کشته شد و کامل گوید در موضع معروف به (بوصیر) در کنبسه به قتل رسید و قاتل وی معلوم نشد و
بود، پادشاهی بنی امیه برو اندر گذشت، و بومسلم به عراق آمد و بوالعاس [ر]ا و برادران او را از مدینه با همه اهل بیت او به کوفه آورد و او را بیعت کرد و او اول خلیفتی بود از وُلد عباس عبدالمطلب.