آئین خود آرائی از روز الست استش

هرگه نسق هستی موصوف نفس باشد

در بند چه بند استش در بست چه بست استش

برکوس و دهل نتوان بنیاد سلامت چید

دنیا گله ای دارد کاین شور شکست استش

هر چند زمینگیری ست جز نعل درآتش نیست

مانند سپند اینجا هر آبله جست استش

سر در قدم اشکم کاین شیشه به سنگ افکن

بی منت خودداری لغزیدن مست استش

بیمایگی فقرم تهمت کش هستی ماند

کم سایگی دیوار برگردن پست استش

چون نقش نگین بیدل پا درگل آفاتیم

هر چند بنای ما سنگ است شکست استش