آنی که بی تو من همه جا بی سخن نی ام

آنی که بی تو من همه جا بی سخن نی ام

هر جا منم توئی توئی آنجاکه من نی ام

غیر از عدم پیام عدم کس نگفته است

در عالمی که دم زده ام زان دهن نی ام

عجزم چو آب و آتش یاقوت روشن است

یعنی که باعث تری و سوختن نی ام

حاشا که بشکنم مژه در دیدهٔ کسی

گر مو شوم که بیش ز موی بدن نی ام

ننموده ام درشتی طاقت به هیچکس

عرض رگ گلم رگ نشتر شکن نی ام

نیرنگ حیرتی نتوان یافت بیش ازین

پیچیده ام به پای خود اما رسن نی ام

عنقا به هر طرف نگری بال می زند

رنگم بهار دارد و من در چمن نی ام

بیچاره ای تظلم غفلت کجا برد

افتاده ام به غربت و دور از وطن نی ام

عریانی از مزاج جنونم نمی رود

هر چند زیر خاک روم درکفن نی ام

رنگم نهفته نیست که بویش کند کسی

کنعانی نقاب درم پیرهن نی ام

بی فقر دعوی من و ما گم نمی شود

نی شد ز بوربا شدن آگه که من نی ام

یاران ترحمی که درین عبرت انجمن

من رفتنم چو پرتو و شمع آمدن نی ام

بیدل تجددی ست لباس خیال من

گر صد هزار سال برآیدکهن نی ام