چون فروماندی ز بد کردار خویش
از کتاب: دیوان ناصرخسرو بلخی
، فصل قصاید
، قصیده
چون فروماندی ز بد کردار خویش
پارسا گشتی کنون و نیک خو
آن مثل کز پیش گفتند، ای پسر،
من به شعر آرم کنون از بهر تو
گند پیری گفت کهش خوردی بریخت
«مر مرا نان تهی بود آرزو»