درد ما را در جهان درمان مبادا بیشما

درد ما را در جهان درمان مبادا بیشما مرگ بادا بیشما و جان مبادا بیشما سینههای عاشقان جز از شما روشن مباد گلبن جانهای ما خندان مبادا بیشما بشنو از ایمان که میگوید به آواز بلند با دو زلف کافرت کایمان مبادا بیشما عقل سلطان نهان و آسمان چون چتر او تاج و تخت و چتر این سلطان مبادا بیشما عشق را دیدم میان عاشقان ساقی شده جان ما را دیدن ایشان مبادا بیشما جانهای مرده را ای چون دم عیسی شما ملک مصر و یوسف کنعان مبادا بیشما چون به نقد عشق شمس الدین تبریزی خوشم رخ چو زر کردم بگفتم کان مبادا بیشما