پروا

پروا درپیشین روزگاران معنا های داشته گاهی دور از معناهای امروزی و گاهی نزدیک . چنان که در لغت فرس اسدی آمده است : پروا فراغت است و سراسیمه را نا پروا گویند . دقیقی گوید:
ابو سعد آن که از گیتی از او برگشته شد بد ها
مظفر آن کـه شمشیرش ببـرد از دشمنـان پروا
پروا در این بیت به معنای آرامش و آسایش و خوشحالی معنا دارد.
مولانا پروا را به معانی گوناگون نزدیک و حتا برابر با معنا های کنونی بکار برده است ، از این گونه ها :
پروا یعنی ضرورت و نیاز :
تو پــــرٌ و بال داری مـرغ واری
به پرٌ و بال مردان را چه پرواست
پروا یعنی توجه وارج گذاری :
چون نباشد عشق را پروای او
اوچو مرغی ماند بی پروای او
پروا به معنای ارج گذاری و ارزش نهی :
خـــویشتن آراســته از بهــراو
خود ورا پروای غیردوست کو
پروا پابندی و دلبستگی :
نی مرا پر وای سر خاریدن است
نی مرا پروای دین ورزیدن است
پروا امروزه معانی گوناگون دارد که از عبارتها دریافته می شود.
ـ پروای فلان را نداشتن . یعنی از همان شخص ترس نداشتن ، به همان شخص اهمیتی قایل نبودن.
سنایی هم پروا را به همین معنا به کار برده است :
نی دلم رادر غمت پر وای من
نی مرا در عشق تو پر وای دل
دربیت دیگری پروا را به معنای غم و اندیشه به کار می برد که می گوید:
آنرا که غرض صحبت و دیدار تو باشد
اورا چه غم تاش و چه پروای تکین است
نا پر وایی به معنای بی اعتنایی و بی توجهی که امروزه بی پروایی می گویند . می گویند فلان بی پرواست یا بی پروایی می کند. سنایی گفته است :
چون نار اگرم فروختن فرمایی
چون باد بزن شوم ز نا پروایی
ـ پرواندارد ! مهم نیست ! بگذار هرچی شود شود .
ـ ادم بی پروا : کسی که به هیچ قید وبستی پابند نیست که چنان که گذشت ، در قدیم نا پروا می گفته اند.

پروا

از کتابخانۀ:

نویسنده:

منابع :