شاه و عروس

در طول جاده پغمان و کابل در وسط یک باغ قشنگ آرامگاه دو دلداده‌ایست که از دیر زمان زیارتگاه خاص بوده است. می‌گویند روزی در این باغ عروسی بزرگی برپا بود، جمعیت انبوهی از مرد و زن از قریه‌های دور و نزدیک آمده بودند، از هر بیغولة باغ، صدای مطربی بر می‌شد، و از در و دیوار جهان خوشی و شادی می‌ریخت.
هنوز پاسی از شب نگذشته بود که خیلِ خونخوار کفار بر سر آنان تاختن آورد و بساط عیش را به اندوه مبدل ساخت. عدة از بیم جان دادند و برخی راه فرار پیش گرفتند. شاه و عروس که کامی از جهان برنگرفته بودند، دست دعا بر آسمان بلند کردند و از بارگاه خداوند استدعا نمودند که آنها را به سنگ پارچة مبدل کند تا اسیر دشمن نگردند. دعای آنان مستجاب شد، شاه و عروس به دو سنگ سفید تبدیل شدند، این دو سنگ که چون دو مجسمه زیبا پهلوی هم قرار داد هنوز پابرجاست. زنان و مردان هر چهارشنبه به زیارت آن می‌روند و مراد می‌طلبند، چنانچه اگر آن دو پیکر سنگی تکان خورند مطمئن می‌شوند که نیت‌شان برآورده می‌گردد و اگر ساکت و آرام ماند به توبه و استغفار می‌گرایند.

شاه و عروس

از کتابخانۀ:

نویسنده:

منابع :